Heeft u er ooit aan gedacht een gedicht voor te dragen – een eigen geschreven gedicht of het gedicht van een beroemde dichter. Onder de douche zingen we, meestal vals, net als bij het beoefenen van karaoke. Niet altijd baart oefening kunst. Met gedichten voordragen is het al net zo. Vaak dreunt men maar iets op, zoals kinderen bij een verplichte leesbeurt, zelfs het mooist gedicht verliest dan alles van z’n glans. Voordat men begint met voordragen is het verstandig je eerst een beetje te verdiepen in het gedicht in kwestie. Met welke intentie is het door de dichter geschreven zodat je weet wat voor emoties het gedicht opwekt bij je publiek. Geef ze straks de tijd om het gedicht tot zich te nemen, praat daarom niet te snel en las pauzes in. Niet alleen de woorden, maar vooral ook de pauzes tussen de woorden maken een gedicht tot een gedicht.Er zijn verschillende soorten stiltes:
Grammaticale stilte: deze wordt toegepast wanneer de interpuctie dit eist, te denken valt aan punten en komma's.
Retorische stilte: een langere stilte die aan het eind van een versregel of sonnet komt.
Nadrukkelijke stilte: deze wordt voor of na een belangrijk woord gebruikt.
Emotionele stilte: deze stilte wordt gebruikt voor het geven van een gevoelsmatig effect, bijvoorbeeld als een persoon huilt.
De dramatische stilte: een stilte die wordt gebruikt voor een dramatisch effect.
Maar de belangrijkste stilte is de spanningsvolle stilte. Zie de woorden als een pijl en de tong als de boog die ze lanceert. Men rekt het elastische koord van de stilte tot deze niet verder kan en mikt de woorden met grote precisie richting het publiek, die zacht zoevend doel treffen. Dan moet er een kleine pauze volgen na het laatste woord van de versregel of het sonnet, zonder dat men inhaleert. En ziedaar: spanningsvolle stilte. Het publiek wil het eerst volgende woord van de voordrager z'n tong trekken, maar die stelt de hoogstnoodzakelijke zuurstofopname nog even uit. Ga daarbij nooit lachen, en trek ook niet een pijnlijke grimas, kijk zo neutraal en ontspannen als mogelijk.
Het publiek krijgt nu de kans om het gezegde in zich op te nemen en het laat tevens zien dat degene die voordraagt zelfvertrouwen heeft. Daarom zijn stiltes misschien wel minstens zo belangrijk als de woorden bij het voordragen van een gedicht. Het houdt de vorm van een gedicht vast.
Tempo en kracht zijn minstens zo belangrijk bij het voordragen. Als je kwaad wilt klinken of opgewonden ga dan wat sneller voordragen en verhef de stem een beetje. Wil je wat ernstiger klinken verlaag de stem en praat langzamer. Een hoge stem kan ook gebruikt worden als er in een gedicht over dingen gepraat wordt die zich normaliter hoog in de lucht bevinden – de hemel, engelen, hoge gebouwen. Een lage intonatie is dienovereenkomstig meer geschikt voor lagere zaken als aarde, kerkhoven, dingen onder de oppervlakte etc.
Tenslotte is de gezichtsuitdrukking belangrijk bij een voordracht. Bij een serieus gedicht moet men niet lachen! En de bewegingen met de handen moeten er natuurlijk en beheerst uitzien. Het hele optreden moet er zo ontspnnen mogelijk uitzien. Natuurlijk komt daar de betovering van de woorden overheen, maar altijd gedoseerd. Het is daarbij van belang om het gedicht van te voren even hardop te zeggen voor de spiegel zodat men het juiste gevoel kan overbrengen in de zaal of klaslokaal.

Posted via web from poezie